| |
| |
| اهمیت و فضیلت غدیر |
 تاریخ: 31 شهريور 1395 بازدید: 2514 بار
اهمیت و فضیلت غدیر
غدیر: یعنی سر چشمه ی زلال هدایت به سوی سعادت ابدی و صراط مستقیم توحید و خداشناسی است.
در میان حوادث تاریخ اسلام عظمت و اهمیت واقعه‌ی غدیر که در هجدهم ذی‌حجه سال دهم هجری صورت گرفت، بسیار بلند مرتبه و از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. شکوه این روی داد مهم را از دو مطلب قابل توجه تا حدی می‌توان درک کرد. یکی آنکه اگر پیامبر خدا(ص) برنامه غدیر را اجرا نمی فرمودند گویا هیچ اقدامی برای هدایت خلق از ابتدای بعثت تا آخر عمر مبارکشان انجام نداده بودند و دوم اینکه حضرت در ضمن ایراد خطبه، همه حاضران را امر فرمودند، مطالب گفته شده در خصوص خلافت و وصایت امیر مؤمنان علی(ع) را به گوش همه غائبان برسانند و حتی دستور دادند تمام پدران تا روز قیامت اهمیت حادثه غدیر و فرمایشات رسول مکرم را برای فرزندان خود بیان دارند. اگر مسلمانی در رسالت این امر مهم کوتاهی کند در واقع دعوت خدا و رسول را لبیک نگفته و بطور قطعی مورد مؤاخذه‌ی الهی قرار می‌گیرد.
لذا وظیفه‌ی همه ماست اهمیت و عظمت غدیر را بیان کرده و مسئولیت خود را در خصوص ابلاغ ولایت آقا امیرالمؤمنین(ص) را در حد توان ادا کنیم تا ان‌شاالله مرضی درگاه الهی و ذخیره آخرتمان باشد.
اما در این مقاله تلاش دارم ویژگی‌های صدای رسا عدالت، آن آشنای غریب و اولین شهید مظلوم را بطور مختصر و موجز بیان کنم.
کسی که در دامن پیامبر تربیت یافته و در مکتب رسول خدا به کمال رسیده در شامگاهان سر و روی خود را در دستاری پنهان می‌کرد، انبانی بر دوش می‌افکند و در کوچه‌های تنگ و تاریک آن دیار فرو می‌رفت و نیمه‌های شب همچنان گمنام می‌گشت. کسی آن غریب را نشناخت. آن بزرگ مرد با تاریکی شب و خلوت آن الفت داشت. چنانکه بسیاری از اسرار زندگانی او را دل شبهای کوفه در خود پنهان کرد.
آقا امیر المؤمنین علی(ع) در روزگاری می‌زیست که روزگار او نبود. کوفه و به عبارتی دنیای اسلام آن عهد گنجایش چنان عظمتی را نداشت و کوفیان همزبان علی(ع) نبودند.شاید خدا را در این کار حکمتی بود. اما امارت و عدالت او وفا و صداقتش در میان آن مردم غریب بود و علی(ع) بسیار تنها مینمود.
فرمودند:« پیش از این گمان داشتم که امیران بر مردم ستم می‌کنند، اما اکنون می‌نگرم که مردم بر امیران ستمکارند.»
این شکایت مظلومانه تمام سرگذشت فرزند ابی‌طالب در دوران خلافت اوست.
علی(ع) را رسالتی بزرگ بود. جان روحانی آن بزرگ به ملکوت الهی پیوسته و این پیوستگی در سراسر عمر با وجودش نمودار بود. خانه نشینی،کارگری، کشاورزی، جنگاوری و خلافت نه چیزی از عظمت این رادمرد کاست و نه چیزی بر آن افزود. عالم محضر خداوند متعال است و علی(ع) در حضور خدا به ادای وظیفه و جلب رضای محبوب، مشغول بود.
به مالک چنین فرمودند: ای مالک! لطف و محبت و خوشرفتاری با رعیت را در قلب خود جای ده. مبادا هرگز تو از کسانی باشی که همچون جانوران درنده، خوردن مردمان را غنیمت دانی. این مردم دو گروه‌اند: یا برادران تو هستند در دین و یا انسانی همانند تواند در آفرینش، که پیش از این عوامل بدکاری به آنان روی آورده است و دانسته و نادانسته به لغزش افتاده‌اند، پس با گذشت و عفو از آنان در گذر، همچنان که دوست داری خداوند با عفو خود از گناهان تو درگذرد.
امارت ترد او بسیار پست و حقیرتر از هدف همت بلندوالایش بود. امارتی که بعد از شهادتش بر سر آن خونها ریخته شد و ناموس‌ها بر باد رفت و حق به نا حق آمیخت. ابن عباس می‌گوید: علی(ع) را دیدم که بر کفش خود وصله می‌زد: فرمودند: ابن‌عباس! ارزش این کفش چند است؟ گفتم: هیچ! فرمودند: به خدا سوگند امارت بر شما در نظر من بی‌قدرتر از این کفش پاره است، مگر آنکه حقی را برافرازم و باطلی را فرونشانم.
عدالت با جان او چنان در آمیخته بود که بی آزرمی فرومایگان، صیقل سینه‌ی تابناک آن ولی خدا را تیره نکرد. او نه تنها از اجرای عدل در حق دشمنانش دریغ نمی‌ورزید. بلکه بدی و ناسپاسی آنان را به نیکی و احسان پاسخ می‌گفت.
آقا امام علی (ع) بعد از سه خلیفه و دوران خلافت آنان در شرایط سخت و دشوار که سوداگران همه چیز را به معامله گذاشته‌اند: دین به قیمت دنیا، شرافت در گرو امارت، امارت برای ارضای تمنیات دنیوی، جهاد برای غنیمت، مکروحیله پردازی به‌نام سیاست امامت خود را آغاز کردند در روزگاری که دینداران غریب و صداقت کساد، تقوا بی‌مشتری و علی تنها بود و او همچنان در طول دوران امامت و تاریخ برای دنیا‌پرستان و حیله گران و توجیه بافان غریب باقی خواهد ماند. او این غربت را پذیرفت و هرگز خویشتن را در مجرای معامله‌گری یا هوی‌پرستان و دنیا دوستان نگذاشت. مسندها، ثروت‌ها، مقام‌ها، پراکندگی یا اجتماع مردم و اقبال و ادبار آنان را نخرید، زیرا فروختنی نبود و به همین سبب درصد خریدن کسی نیز برنیامد.
«مردمان دو دسته‌اند: مردی که خود را خرید و آزاد کرد و مردی که خود را خرید و آزاد کرد و مردی که خود را فروخت و برده شد.
آن بزرگ مرد الهی قادر بود به آسانی طلحه و زبیر را به خرج بیت‌المال مسلمین راضی نگه دارد، اما چنین نکرد بسیار ارزان‌تر از آنچه معاویه پرداخت عمروعاص و مغیره‌بن شعبه قابل خریداری بودند، اما چنین نکرد.
می‌توانست سیزده سال پیش از آغاز خلافتش با یک دروغ مصلحت آمیز عبدالرحمان‌بن عوف را به تبعیت خود وادار کند، اما چنین نکرد و قبل از همه قادر بود آتش طمع معاویه را به خلافت با ابقای او در شام فرونشاند، اما چنین نکرد. در طول سی سال پس از وفات پیامبر اکرم(ص) برای او ممکن بود تا همه‌جا رقیبان حقیر را از صحنه بیرون کند و بر مسند امارت تکیه زند، اما امارت مؤمنان را با آمیزه‌ای از دروغ و حیله و بی‌وفایی انجام دهد. هرگز چنین نکردند.
آن امام، پیشوای پرهیزکاران بود. و رسول مکرم در خصوص وصف ایشان چنین فرمودند:
«هر کس می‌خواهد به آدم در عملش و به نوح در تقوایش و به ابراهیم در بردباری‌اش و به موسی در هیبتش و به عیسی در عبادتش بنگرد، پس بر علی‌ابن ابی طالب نظرکند.
پس غدیر عصاره و نتیجه همه ادیان الهی و مقصد انبیای الهی است و خلاصه مکتب وحی و ثمره‌ی نبوت و رسالت است.
ستایش خدای را که ما را از متمسکین به ولایت امیر المؤمنین علی(ع) قرار داد.
این عید بر تمامی مسلمین جهان مبارک باد
حسن محبتی
|
| |
|
|
| |
| |
|
|
|
